Voorgeschiedenis van beatclub ’t Smurf

Tijdens een bijeenkomst medio november 2005 van drie heren (Huib Michaelis, Hugo Fresen en Rob Hendrikse) die zich bezig hielden met het idee van een reünie van 't Smurf, werden er de onvermijdelijke herinneringen opgehaald. Wie waren eigenlijk de eerste organisatoren of bestuursleden van ’t Smurf? Huib en Rob noemden namen als Egbert Lagerwij, Eddy Vasseur en Frans Wattes. Bab Kamphorst werd ook genoemd, maar er waren er meer.
Maar vooral de vraag 'hoe is ‘t Smurf eigenlijk ontstaan' hield ons bezig. Welke ontwikkelingen gingen daar aan vooraf?
We hebben een theorie: onder die slagerij van Rob was een kelder beter bekend onder de naam van 'de kelder'. In deze kelder was een provisorisch bar gebouwd en achterin naast het koelelement een soort podium waar bandjes konden optreden. Aanvankelijk verzamelden een beperkte groep jeugdigen zich daar na schooltijd en draaiden daar hun plaatjes op een mono pic-up.



Uit de herinnering van Huib Michaelis, Rob Hendrikse vult aan met kleine gegevens:
'ik heb feiten bewust niet gecontroleerd om mijn herinnering de vrije loop te laten....eens langs geleden....was er een slager in Bussum, ik geloof dat de jaarteller op 1964 stond. Deze slager was de vader van Rob Hendrikse. De goede man is in dat jaar overleden. Hoewel hij dat niet heeft beseft, is dit laatste uiteindelijk toch het begin geweest van ’t Smurf. Hoewel ik hem nooit gekend heb, leeft hij toch nog voort in mijn gedachte als oer-smurf.
De familie Hendrikse moest de slagerij onder moeilijke omstandigheden wel voort zetten. Moeder en oudste zoon Rob, toen pas 16, hebben dat geklaard. Onder de slagerij is een grote kelder die achterlangs bereikbaar is. Dit is een kelder op stahoogte en een afmeting van 5x12 meter. Deze kelder werd al snel omgetoverd in een soort ontmoetingsplaats voor de hangjeugd (lees vrienden van Rob en broer Joop) in Bussum.
In die tijd ben ik daar ook beland samen met Bart Winter die bij mij op school zat. Uit die tijd herinner ik mij o.a. Jan Otjens, Lobina Hagen en Josje Luiken en een jongen Hoying (Toonje). De kelder werd provisorisch ingericht. Een houten bar met pic-up, posters aan de wand, eierrekken aan het plafond en veel zwarte verf op de muur. Bankjes waren van houtenplanken op een paar stenen. Rietenmatten hier en daar tegen de muur en stukgeslagen spiegels als mozaïek aan de wand geplakt waar het podium stond. Al snel kwamen natuurlijk de meest fantastische plannen om een groot feest te organiseren met een band. Dat was Shock.' Aanvulling Rob:'met Joop Hendrikse op slaggitaar, zanger Ronald Ronkes, Jacques Bouma was de organist en Timo Hoven op sologitaar. Shock werd de huisband en daarna volgden er meer bandjes.'
Het eerste kleine poppodium in Bussum was een feit!


Podium van La Cave Shock

De kelder voorzag in een behoefte, vele zondagmiddagen traden er regionale bands op zoals de FLashing Blues. Het werd ook een verzamelpunt voor jonge popmuzikanten die elkaar kritisch beluisterden maar ook ondersteunden. Maar de toeloop werd steeds groter door het aanbod van live muziek van amateur-bandjes uit het Gooi. Het interieur werd vernieuwd: de houten bankjes werden vervangen door 2de hands rood lederen autobusstoelen met verstelbare rugleuning en de bar werd uitgebreid met meer drankjes.

Huib: 'ik heb nog met Bart Winter met de handgeschreven A-4tjes geplakt in Bussum om een feest aan te kondigen. Vervolgens drank geregeld met de buurman en de ellende was compleet, geen vergunning, geen drankvergunning etc. De toeloop was enorm, veel te veel eigenlijk, zover in mij kan herinneren, ik dacht dat er wel 150 man in de kelder toen waren. De krant sprak zelfs van 300 man, Die kunnen helemaal niet in de kelder.'

Rob: 'De kelder is 15 bij 6 meter en er waren 180 man binnen! De politie inval kon niet uit blijven en dat gebeurde dan ook. Het was te vol en er was geen verkoop vergunning. Overvalwagens voor de deur en alles werd hermetisch afgesloten en iedereen moest mee naar het bureau'.

Het betekende niet meteen het einde van de kelder. Na de heropening werd het toch drukker en drukker. Hieruit bleek duidelijk dat er grote behoefte was onder de jeugd om elkaar te ontmoeten en live muziek te zien.
Huib: 'we zijn later met de gemeente besprekingen begonnen (wethouder Boor) over een eventuele veilige voortzetting van de kelder. Dit bleek niet uitvoerbaar te zijn , te duur voor ons. En toen kwam het voorstel om eens met het buurthuis De Engh te gaan praten. Daar was ruimte'.

Om te lezen wie het idee van een poppodium voor de Bussumse jeugd in buurthuis De Engh verder heeft ontwikkeld en wie verantwoordelijk is voor de start van beatclub ‘t Smurf kunt u lezen in de pagina Bestuursherinneringen.